పిజ్జా పురాణం

ఎందుకో ఇది రాయాలనిపించింది.
పిజ్జా (pizza; should be read as pit.tsa. In Italiano, z=ts) అనేది, దక్షిణ ఇటలీ పట్టణమైన నపొలి (దీన్నే నేపుల్స్ అని కూడా అంటారు) లో ఎప్పుడో గడచిన కాలమ్లో పేదవాడి బ్రెడ్. బ్రెడ్డు, మీద టమాటా సాసు అదీ పీజ్జా అంటే. తర్వాత్తర్వాత నపొలి కి సందర్శకులు ఎక్కవగా రావటం, దేనికంటే అదొకపెద్ద వ్యాపార కేంద్రం, అక్కడకి దెగ్గర్లో ఓ అగ్నిపర్వతం ఉండటం, కొన్ని రకాల చేపలు అక్కడ విరివిగా దొరకటం ఇలా ఎన్నోకారణాలవల్ల జనాల తాకిడి ఎక్కువకావటం, వచ్చిన వాళ్లు ఈ పేదోని ఆహారాన్ని ఇష్టపడటం అలా అలా ఇది వ్యాప్తి చెందింది. ఇప్పటికీ నపొలి పీజ్జా అంటె ఆ రుచే వేరు. ఈ బేసిక్కు పీజ్జా లో మూడు రంగులు ఉంటాయ్. అవి - టామాటా సాస్ - ఎరుపు , మొజరిల్ల ఛీజ్ - తెలుపు, బేసిల్ ఆకులు - ఆకుపచ్చ - అవే ఇటాలియన్ ఝెండా రంగులు. దీన్నే పీజ్జా మార్గరిటా అనికూడా అంటారు. ఇలాంటిదే పీజ్జా మరినారా. తేడా ఏంటి అంటే - మరినారా పీజ్జా మీద మొజరిల్లా ఛీజ్ కి బదులు వెల్లుల్లి, ఒరెగానొ వేస్తారు.

కాబట్టి నపొలి పీజ్జా అంటే - పల్చని బ్రెడ్ లేక క్రస్ట్, దానిమీదటమాటా సాసు, మొజరిల్ల ఛీజ్ మరియూ బేసిల్ ఆకులు. అయితే దీంట్లో ప్రత్యేకత ఏంటి - దీన్ని కాల్చే పద్ధతి. కట్టెలు పెట్టి, ఇటుకల పొయ్యి- బ్రిక్ ఒవెన్ - లో కాలుస్తారు. అదీ దీని అసలు రహస్యం.

ఏమాటకామాట - ఆరోజుల్లో, మా కార్యాలం నుండి రూముకి వెళ్లే దారిలో ప్రోంతో పీజ్జా అనే ఒక పిజ్జేరియా లో, ఇంటికి వెళ్తూ వెళ్తూ ఓ మీడియం పీజ్జా మార్గరిట ని ఆర్డరు జేస్కుని ఇంటికి పరిగెత్తుకుంటు వెళ్లి జ్యూసీగా ఉండె ఆ పీజ్జా ని వేడి వేడిగా లాగింస్తుంటే - అద్భుతం. అదేదో పాటలోలా "ఆరోజులు మళ్లీ రావేల నేస్తం" (అక్కినేని, ప్రభాకర్ రెడ్డి, కార్తీక్, అమల - ఏంసినిమా అబ్బా అది, ఏంపాటబ్బా అదీ? యాద్కొస్తల్లే)....